Ozan kelimesi XV. asırdan sonra değişik manada kullanılmaya başlamış, onun yerini "aşık" kelimesi tutmuştur. Ozan "geveze, boşboğaz, saçma sapan konuşan" manası ifade etmiştir. Saz şairlerine aşık denmesi bunların "Hak aşığı" sayılmasından ileri gelmiştir. Bunda da tekkelerde yetişen halk şairlerinin büyük tesiri olmuştur. İlahi aşkla şiir söyleyen tekke şairleri; saz şairlerinden ayrılmak için, kendilerine aşık demişlerdir. Daha sonra bu kelime saz şairleri için de kullanılmış, daha sonra yerleşerek onların adı olmuştur. Geleneğe göre, maddi (cismani) aşktan (ilahi) aşka yükselen bu şairler şiir söylemeyi ve saz çalmayı, çok zaman rüyalarında ya bir mürşidden veya Hz.Hızır'dan öğrenmişlerdir.
Her türlü duygu ve düşünceleriniz için bize buradan ulaşabilirsiniz.