"Uzun Hava" terimi, yurdumuzda halk musikisi çalışmalarının başladığı ilk yıllardan itibaren kullanılmış ve çeşitli ilim adamlarınca defalarca tanımlanmıştır.
Yurdun muhtelif yörelerinden derlenen "düz hava", "hava yakmak", "yakım yakmak", "ozannama okumak", "hava ekmek", "hava asılmak", "yüksek hava", "avaz", "çıkışmak", "kazındırmak", "koşma koşmak (okumak)", "mani okumak", "uzun kayda", "kayabaşı", "dağbaşı", "ova havası", "engin hava" gibi terim ve tabirler, uzun hava terimi yerine kullanılmaktadır. Hatta, bu terim ve konuyu sadece Türkiye halk musikisine bağlamak da mümkün değildir kuşkusuz. Söz gelimi, Romenlerin "hora lunga" terimi, ya da Volga boylarında yaşayan Başkurt ve Altay Türklerindeki "uzun küy", "uzun yır (jır)" gibi tabirler de, uzun hava teriminin biçim ve dil açısından yakın benzerleridir.
Bilhassa vurgulamak gerekir ki, bu konu Türk dünyasının ortak bir konusudur ve coğrafyası oldukça geniştir.
Her türlü duygu ve düşünceleriniz için bize buradan ulaşabilirsiniz.