İlk etapta Efilo kelimesini çıkış noktası ve kelimenin anlamına baktığımız zaman karşımıza iki sonuç çıkmaktadır. Yörede yapılan araştırma ve yöre kültürünü araştırmış uzman, sanatçı ve kaynak kişilerle yapılan çalışmalar sonucunda Efilo dendiği zaman, (O) lakap sonundaki "... oğlu" kelimesinin kısaltılmış hali olarak kullanılmakta.
Karadeniz Bölgesinin özellikle de Ordu, Giresun, Tokat illeri ve civarlarında çeşitli sülalelere mensup olan insanlara lakaplarıyla hitap edilmektedir. Mesela; Mehmedoğlu hitabı yerine işaret sıfatı niteliğinde olan (O) kelimesi kullanılmaktadır. Yani Mehmedoğlu'nun yerine Mehmed O derler. Mesela; Ordu yöresinde Göv Memed oğulları derler ama! Kısaca "Göv Memedo" denilmektedir.
Yani yeşil gözlü Mehmedoğlu sülalesinin adı kısaca bu şekilde anılmaktadır. Göv yeşil rengin yörede kısaltılmış şekli veya sülaledeki bütün insanların gözlerinin yeşil olması nedeniyle sülale bu lakabı almıştır. Bu tarz kısaltmalar yöredeki hemen hemen bütün sülalelerde görülmektedir.
Efil Ağa çeşitli yörelerden öğrenmiş olduğu mani dörtlüklerinin üzerine bizzat kendisi tarafından bestelenen ezgi kalıplarını döşeyerek türkülere kendi adını vermiştir. Yörede okunan bu tarz türkülere Efilo Havaları denmesine rağmen, "Yüksek Havalar" da denilmektedir. Bunun en önemli sebeplerinden birisi de, türkülerin dik seslerde okunmasıdır. Yerel halkın ve kaynak kişilerin halk, müzik bilgisi olsun olmasın hemen hepsi türküleri dik seslerde okumak için özel bir çaba sarf etmektedirler. (Bilindiği üzere, bu okuma tarzına yurdumuzda özellikle de Doğu ve Güneydoğu Anadolu ile Doğu Karadeniz Bölgelerimizde daha çok rastlanmaktadır.)
Her türlü duygu ve düşünceleriniz için bize buradan ulaşabilirsiniz.