Dinleyici muhitinin arzularını aşıkların yerine getirmek mecburiyetinde olduklarına en güzel misali, ihtiyarların müttefikan tevsik ettikleri bir rivayet veriyor. Bundan 140 sene evvel, 1800'de sağ bulunan Tüccari zamanında, hikayelerimizin birçoğu, sevdalıların muratlarına kavuşmadan ölmeleriyle sona erermiş; bunlar, Kerem ile Aslı ve divan edebiyatından Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin tipinde hikayelermiş. Birçok köylerde ve kasabalarda, yeniçeri ağalarından, köy kabadayılarından buna kızıp, hikayesinde sevdalıları birbirine kavuşturmayan hikayecileri dövenler, vuranlar ve öldürenler olmuş. Bunun üzerine Kars ve havalisi aşıkları toplanmışlar ve bütün hikayelerin sonunu, hasretleri birbirine kavuşturup muratlarına erdirecek şekilde değiştirmeye karar vermişler. Bu tarihten itibaren sevdalıları birbirine kavuşturmayan veyahut ölümle nihayetlenen hikayelere rastlamıyoruz. Yalnız Kerem ile Aslı Hikayesi istisna teşkil ediyor. O, asli karakterini muhafaza etmektedir. Fakat söylendiği nadirdir; bir telakkiye göre, aşıklar bu hikayeyi anlatmayı günah addediyorlar.