- Derlediğiniz, yaktığınız bir çok türkünüz var. Bunların içinde en sevdiğiniz türkü hangisi?

- Tabii hepsini severim. Evlatlarım gibidir. Ama Kara Toprak'ın ayrı bir yeri vardır.

- Sizce halk kültürü, halk şiiri, halk müziği nedir?

- Bizce halk şiiri bir nasihat anlamındadır. Türkülerde, halk şiirinde öyle sözler vardır ki, bir ata cevabı gibidir. Duygular da şudur ki; müzik insan ruhunu besler. Onun için kendi türkülerimiz, havalarımız hoşumuza gelir. Halkın müziği halkın günlük yaşamından oluşur.

- Sizin kuşaktan beğendiğiniz halk ozanları kimlerdir?

- Vallahi bu hususta kimseye iyi ya da kötü diyemem. Sebebine gelince; bir bahçede elli çeşit meyve olur. İnsanlar onları değerlendirir. Şu ekşiymiş, şu mayhoşmuş, şu tatlıymış der. O kıymeti onlar verir. Bu da ona benzer bir şey. Onun için bu konuda bir şey diyemem.

- Sizden önceki kuşaktan beğendikleriniz kimlerdir?

- Beğendiklerim, Karacaoğlan, Pir Sultan, Emrah, Dertli. Sonra bizim orda varmıştı, onların ismi pek yayılmıyor Aşık Veli, Kemter Baba. Bunların türkülerini deyişlerini çok ezberledim, çalıp çığırdım. Ta ki kendi türkülerimi yakana dek.

- Tümümüz ölümcülüz. Bu söyleşi bir belge olarak kalacak sizden. Gelecek kuşaklara, ikibinli yılların insanlarına ne dersiniz? Mesajınız ne olur?

- Haaa. Onlara söyleyişim şu olacak. Azim, çalışmak, fikir. İnsanlar azminden dönmemeli. Mutlaka isteğine ulaşır. Ama yanlış yola değil, doğruya azmetmeli insanlar. O zaman adı da kalıcı olur. Anılır. İnsanlar iki şeyle anılır. Nefretle, ya da rahmetle. İnsan rahmetle anılacak işler yapmalı. Ben rahmetle anılmayı isterim.