Aşık sözü, halk bilgisi diyebileceğimiz folklor ile edebiyatımızı alakadar eden bir terimdir. Aşık, çaldığı saz ile kendisinin ve başkalarının şiirlerini söyleyen şair-çalgıcılara yani saz şairlerine verilen bir ünvandır. Anadolu'nun muhtelif köşelerinde bugün de bulunan aşıkların menşei pek gerilere gider. Bunların şiirlerinden meydana gelmiş olan edebiyata da aşık edebiyatı, aşık şiiri adı verilir. Aşık tarzı şiirin meydana getirdiği aşık edebiyatı ile halk edebiyatı ayrı ayrı şeyler olup, birbirine karıştırılmamalıdır. Fuat Köprülü 1915 yılında neşrettiği "Aşık Tarzının Menşe ve Tekamülü" adlı araştırmasında, Aşık Edebiyatının edebiyat tarihindeki yerini şu şekilde ifade ediyor:

Bizde Halkiyat denilen bilgi şubesinin şümul sahasına giren sözlü halk edebiyatı ile edebiyat tarihinin başlıca tetkik mevzunu teşkil eden klasik yüksek sınıf edebiyatı arasında üçüncü bir mahsubat silsilesine tesadüf ediyoruz ki, 'Aşık Edebiyatı' adı altında büyük bir kitle teşkil ediyor.