Halk edebiyatı şiirlerinde, kafiye -uyak ve ayak olarak da adlandırılmaktadır-, ilgili kuralcı bir tutum yoktur. Halk şairleri en eski dönemlerden beri, kafiye konusunda ufak bir ses benzerliğiyle yetinmişler, mısra sonlarındaki kelimelerin cinsi, yapısı, yazılışı ayrı bile olsa; sesçe kulakta aynı izlenimi uyandırmış olmasını yeterli bulmuşlardır.
Halk edebiyatının ilk ürünlerinde kafiye, genellikle prototip bir nitelik gösterir. Halk şiirinde bugün de yaygın olan yarım kafiyedir; tam kafiyeye çok az rastlanır.
Her türlü duygu ve düşünceleriniz için bize buradan ulaşabilirsiniz.