İstanbul halk müziğini, söz konusu ölçüler ışığında incelediğimizde, türküleri/ezgileri şu şekilde gruplandırabiliriz:

1. Soyağacı 1923 öncesi İstanbul ailelerine inen yerli halkın türküleri.

2. TSM bestekarlarınca türkü formunda bestelenmiş, beğenilerek halka yayılmış, mal olmuş türkülerle bir bölümünün bestekarı unutulmuş türküler.

3. Türk halk müziğiyle bütünleşmiş Roman türküleri, oyun havaları.

4. İstanbul'a taşınıp yeni bir zevke bürünmüş (çalgı çeşitliliği, ritmik yapı, makam, ağız özelliği ve icra tekniği bakımlarından) göçmen aile türküleri.

5. Anadolu ve Rumeli mahalli sanatçılarının İstanbul'da yaktıkları yeni türküler (Ertaş, Yastıman türküleri gibi).

6. Film müziklerinden, kantolardan uyarlama türküler.

7. Tekke, zaviye ve dergahlarda yaratılıp yaşatılan, geleneklere (düğün gibi), ayinlere yerleşen ilahi, nefes, deme, durak ve cumhurlardan oluşan dini halk müziği ürünleri.

8. İstanbul'da yaşayan azınlıkların ve etnik grupların kendi dil ve çalgılarıyla çalıp söyledikleri türküler.

9. Azınlıklara ve etnik gruplara ait olup Türk halk müziğine geçmiş, uyarlanmış türküler.

10. Anadolu ve Rumeli ve Irak Türkmen bölgesinde İstanbul için yakılmış türküler.