Milletine aidiyet hisseden biri için "Türkü niye söylenir?" sorusu abesle iştigaldir ve felsefeyle mantıkla anlaşılmaz. Ana sütü gibi helaldir türkülerimiz. Bunun içindir ki türkü söyleye söyleye büyüdü ecdadımız, türkü söyleye söyleye inceldi gönülleri. Bir göçten bir göçe türküler yakarak gitti. İskan olduğu her yere önce türkülerini taşıdı. "Yüreğinde ne var?" dediklerinde, "türkülerim var" dedi. Türkü ile başladı her hikayesine. Acısını, sevincini, sevdasını, gurbetini türkülerle anlatabilirdi ancak. Söz yavan kalırdı. Atalarımız türkü söyledikçe yürekleri büyüdü, kalplerindeki perdeler açıldı. Kondukları her mekana türkülerle girdiler, yeni yurtlarında yeni türküler yaktılar. Türkü, hayatlarının aynasıydı. Türkülerde aşkları, acıları, gazaları, cümle yaşadıkları vardı. Böylece türkülerimizin söylendiği her yer vatan olmuştu.
Her türlü duygu ve düşünceleriniz için bize buradan ulaşabilirsiniz.